‘Ineens voelde de kamer niet meer zo klinisch’
De 2-jarige Fynn is sinds zijn geboorte al veel in het ziekenhuis te vinden. Moeder Kim vertelt over de zwangerschap, lange ziekenhuisdagen en een bezoek van de CliniClowns.
“Toen ik zwanger was van Fynn, zagen ze op de 13-wekenecho een verdikte nekplooi. Er volgden veel onderzoeken en bij 20 weken ontdekten ze meerdere afwijkingen. Maar ons kindje was natuurlijk meer dan welkom. Na een vruchtwaterpunctie kwam de diagnose: het syndroom van Down. Ze dachten ook een gaatje in Fynns hart te zien, maar na meerdere echo’s leek zijn hartje goed.
Operatie
Fynn werd met 37 weken geboren. Dat was heel spannend, want hij bewoog bijna niet meer. We hadden ons voorbereid op van alles, maar niet op wat de echo na zijn geboorte aantoonde: toch een hartafwijking. Het betekende dat hij een openhartoperatie moest ondergaan.
Worstelen
Fynn is echt een vechtertje. En toch was het zwaar. Hij spuugde veel, groeide slecht en had last van zijn maag. Ziekenhuis in, ziekenhuis uit. Je ziet je kind worstelen en tegelijkertijd blijf je zoeken naar hoop. Er volgde een second opinion. Antibiotica, maagbeschermers, steeds weer aanpassingen. Maar ook de dokters wisten er niet precies een naam aan te geven.
Bezoek
In het ziekenhuis kunnen dagen heel lang duren, zeker als er verder weinig gebeurt en je alleen maar wacht. Ik kan me nog een dag herinneren dat Fynn moest slapen, maar dat dit niet lukte omdat hij erg onrustig was. De gordijnen zaten al dicht.
Ineens hoorde ik iets op de gang. Muziek, gezang, gelach... het waren de CliniClowns. Ik vroeg of ze toch even binnen wilde komen. Met een zacht liedje en een bellenblaas liepen ze de kamer om. Ineens voelde de sfeer binnen niet meer zo klinisch, niet meer zo stil. Fynn keek verwonderd van zich af. Toen de clowns de kamer verlieten, was hij weer rustig. Ik vind het zo knap hoe de CliniClowns het bij ieder kindje zo goed aanvoelen.”