‘Tadadada, doebiedoebiedoe.’ Het swingt lekker vanochtend, in de huiskamer van woonzorgcentrum Breezicht in IJmuiden. Bewoonster Ada wiegt in haar rolstoel mee met gekke verzonnen liedjes van CliniClowns Toef en Sien. Het is geen eenrichtingsverkeer, want Ada neuriet af en toe zomaar een eigen liedje tijdens dit vrolijke, onverwachte songfestival. “Wat een bijzondere transformatie toch weer”, lacht welzijnsmedewerkster Diana. Net, voor de clowns er waren, zat Ada nog diep in zichzelf verzonken aan tafel. “De CliniClowns nemen zoveel vrolijkheid mee, je ziet de bewoners meteen opfleuren. Mensen worden vrolijker en opener, de onrust verdwijnt even.”
Koekjesdief
De bewoners met dementie ogen inderdaad opmerkelijk alert. Snoepkont Toef wordt scherp in de gaten gehouden als ze het koekje van een bewoonster van tafel probeert te pikken. Net was ze er al bijna vandoor met de volle trommel, gelukkig wist een verzorgster de lekkernijen te onderscheppen.
Toef leunt nu achteloos tegen de tafel. Onschuldig wandelen haar vingers tussen de koffiekopjes door, terug in de richting van dat heerlijke chocoladekoekje dat ligt te wachten om opgegeten te worden. Hé, zegt Ada oplettend. Toef kijkt betrapt. “In de winkel van Sinkel is alles te koop”, adviseert overbuurvrouw Anna de koekjesdief.
Geef zieke kinderen, kinderen met een beperking en mensen met dementie afleiding en plezier
Bijzonder moment
Sien knielt naast Ada’s rolstoel. “Rood”, zegt Ada dan, terwijl ze Siens rode neus bekijkt. Diana stoot haar collega aan. Ada praat bijna nooit meer, dit zijn dus echt bijzondere momenten voor de verzorgenden. Ook Ellen, alias clown Sien, en Riska, alias clown Toef, vinden het speciaal. “Voor ons is het ook prachtig als bewoners zo reageren”, zegt Riska. “Het is heerlijk om te zien hoe sterk Ada reageert op muziek.”
“Kom Ada, zullen we even een dansje maken?”, vraag Sien dan lief. Ada’s ogen glinsteren, haar armen bewegen enthousiast. De clowns kennen de oud-onderwijzeres inmiddels, ze spelen hier regelmatig. “En elke keer is het weer feest”, lacht Riska.
‘Wat een gezemel’
Met de snelle rolstoeltango verrukken ze ook de andere bewoners. Toef, Sien en Ada zwieren met z’n drietjes door de huiskamer. “Holadiejee holadiejee”, zingt iemand mee. Toef en Sien bedenken nog meer liedjes, Ada neuriet en beweegt met blije ogen mee. “Wat een gezemel”, klinkt het droge commentaar van bewoonster Anna op de achtergrond. Maar als Toef vraagt of het publiek verzoekjes heeft, is zij de eerste met een idee: Poesje mauw. “Wat een gejank”, constateert Anna als ze het liedje met z’n allen zingen, maar ze doet wel vrolijk mee. “Zo, hoepel nu maar op”, zegt ze tenslotte. Ada zit te glimmen, zij geniet intens van deze momenten, aldus Diana. “Wat is het toch mooi dat de clowns dit geluksgevoel naar boven kunnen brengen. Meestal zitten de bewoners als losse eilandjes in de huiskamer, nu zién ze elkaar echt. Het spel werkt verbindend.”