'Wat een magisch moment na die vervelende dagen'

Kleine Jayce staart door het glas van zijn kamerdeur verwonderd naar de gang. Hij ligt al enkele dagen in het Spaarne Ziekenhuis vanwege een longontsteking en mag zijn kamer niet uit. Het gaat gelukkig wel beter, vertelt zijn vader. Jayce is losgekoppeld van alle snoeren en oogt levendiger. Zijn ouders hebben nachten geen oog dicht gedaan, vooral het inbrengen van buisjes voor zuurstof bij Jayce had een impact. “Echt een nachtmerrie”, zegt zijn vader.

Maar op dit moment zijn de nare toestanden even volkomen vergeten. CliniClowns Jop en Kers, die over de gang sjokken, trekken zijn aandacht. “Kijk nou Jop, wat een lief mannetje!”, roept Kers uit. De clowns staan stil en bekijken Jayce van een afstandje. Verlegen kijkt hij terug. Als de clowns voorzichtig pal voor de gesloten deur gaan zitten, blijft hij staren. “Gezellig zo, Kers”, gniffelt Jop. “Laten we wat leuks gaan doen, Jop”, zegt Kers. Ze haalt een rood balletje uit haar tasje en rolt het naar de kamerdeur toe. Het balletje stuit tegen de deur en rolt terug naar Kers. Kers rolt het opnieuw richting deur. Jayce gaat staan en gluurt over het randje van de deur naar de bal.

De clowns zijn het balletje even kwijt. Dan spert Jayce zijn oogjes open: dáár, wijst hij. Jop juicht: “Goed gezien, Jayce!” Zijn oogjes glimmen. Kers pakt het balletje op houdt het voor het glas. Jayce legt zijn handje er tegenaan. Jammer dat het glas ertussen zit. Mama dan? Mama legt haar hand ook tegen het glas. Nee, haar lukt het ook niet het balletje door het glas heen te pakken. De deur moet dus open, beslist het net nog zo verlegen kereltje. Papa zet de deur op een kiertje. Als Kers het balletje voorzichtig zijn kamer in rolt, kruipt Jayce er meteen achteraan.

Wat een leuk spelletje! Kers rolt, Jayce haalt het balletje op en gooit het terug. Hij durft het nu zelfs uit Kers’ hand te pakken. Zijn ouders kijken vrolijk toe. “Zo fijn om je kind weer gewoon te zien spelen!”, zegt zijn moeder. Jayce gooit zo hard dat Kers omvalt. Lachend kijkt hij naar papa en mama: zien jullie wel hoe leuk dit is? Het speelveld wordt groter, Jayce wordt vrijer. Nu even een rondo, hoppakee, de bal schiet van de een naar de ander. Zijn vader geniet: “Wow”, zegt hij later, als de clowns afscheid hebben genomen. “Wat een magisch moment na die vervelende dagen.”

Joscha, die clown Jop speelt, lacht ook. “Het geheim? De kracht van de herhaling. Je moet als clown soms eindeloos geduld hebben bij kleintjes, maar herhaling kunnen ze meestal niet weerstaan. De simpelste spelvormen zijn vaak het meest doeltreffend, dat zag je ook hier weer.”

Dit verhaal is geschreven in 2020.