×

‘We dachten echt dat we hem kwijt zouden raken’

Siem (1) kreeg afgelopen november last van benauwdheid. Waar het eerst leek op een gewone verkoudheid, bleek dit al snel een longontsteking. Een spannende periode in het ziekenhuis volgde, vertelt moeder Julia in dit verhaal.

“Siem had al een paar weken last van benauwdheid. Eerst dachten we aan een bovenste luchtweginfectie. Maar op een gegeven moment werd hij zo ziek, hij at of dronk niet meer. Het bleek een longontsteking. Met de ambulance zijn we naar een ziekenhuis verderop gestuurd. Het zuurstofgehalte in Siems bloed ging snel omlaag. Onderweg kreeg hij al zuurstof toegediend. 

Kwijtraken

De eerste dagen in het ziekenhuis ging het met Siem alleen maar slechter. Hij deed af en toe zijn ogen open, maar had verder niet de kracht om iets te doen. Normaal is hij een heel wakker ventje dat weinig slaap nodig heeft. Siem was echt heel erg ziek. Ik weet nog dat mijn vriend en ik tegen elkaar zeiden: “We gaan ‘m kwijtraken.” Dat was heel heftig.

Paniek

De onderzoeken in het ziekenhuis maakten Siem angstig. Zodra er iemand zijn kamer in kwam, raakte hij in paniek. Ook als hij dan eindelijk sliep, werd hij er wakker van. Hij was dan ineens heel alert en kon maar niet ontspannen. Ik dacht in die paar dagen echt dat Siem kon overlijden. Zo ziek had ik hem nog nooit gezien. Hij lag alleen maar en kon bijna niet ademen. Ik had echt het gevoel dat het helemaal niet goed ging. Ja, dat was traumatisch om mee te maken. 

Op afstand

Op een gegeven moment lag Siem tegen mij aan in bed. Hij wilde alleen maar bij mij zijn. Toen kwam CliniClown Bop binnen. Siem wachtte een beetje angstig af wat er zou gaan gebeuren. En dat is wat Bop zo goed deed; hij kwam niet gelijk dichterbij. Hij voelde Siem goed aan. De afstand die hij bleef houden, maakte Siem rustiger. 

Geef Siem de lach die doet leven. Doneer nu.

Vertrouwen

Clown Bop maakte een bloemetje van papier en zong daar een liedje bij. Het was een heel vrolijk spel, ook al bleef het op een afstandje. Dat was de eerste keer in twee weken dat ik weer een lach op Siems gezicht zag, zo bijzonder. Ik had de tranen in mijn ogen en was zo blij dat hij weer even vrolijk kon zijn. Ik had dat al dagen niet van hem gezien. Siem was daarna ook minder alert. Het vertrouwen in mensen die zijn kamer binnenkwamen, was hersteld. Ik besefte hoe belangrijk het bezoek van Bop was. 

Naar huis

Uit de onderzoeken bleek dat Siem drie virussen en een bacteriële infectie tegelijkertijd had. Na een aantal antibioticakuren krabbelde hij langzaam op. Op een gegeven moment dronk en bewoog hij weer wat. Na zeven intense dagen konden we naar huis. Dat was nog wel spannend, want hij was nog zo zwak. 

Effect

Als kind heb ik zelf ervaring gehad met de CliniClowns. En dat ik het nu zo mocht meemaken, was heel speciaal. Het moment met de clowns doorbreekt de negatieve spiraal waar je in zit. Ik vind het zo mooi, het is prachtig werk. Veel kinderen zijn bang en verdrietig in het ziekenhuis. Er gebeurt van alles, ze begrijpen het niet. Het spel met de clowns zorgt ervoor dat ze daar even niet over hoeven na te denken. Zelfs bij Siem, die nog maar 1 jaar is, merkte ik het effect. Heel bijzonder.” 

Gun jij kwetsbare kinderen de lach die doet leven? Doneer nu.