‘We konden de nare situatie even vergeten’

“Onze zoon Duuk zat net in groep drie toen we merkten dat hij wat was afgevallen. Af en toe klaagde hij over pijn in zijn buik en hij dronk onwaarschijnlijk veel. Aanvankelijk dachten we gewoon dat hij last had van spanning door school. Maar op de verjaardag van zijn oma viel ze haast steil achterover. Ze had Duuk al een tijdje niet gezien en vond hem mager. Achteraf bleek dat hij inderdaad minder woog dan het jaar ervoor. Dat hadden wij niet zo in de gaten gehad. Die avond telden we echter alles bij elkaar op, we zagen in dat het niet echt goed was met Duuk. Op internet ontdekten we al snel dat het weleens zou kunnen gaan om diabetes type 1.

De volgende ochtend zaten we om 9:00 uur met Duuk bij de huisarts. Daar bleek zijn bloedsuiker veel te hoog. We konden in één ruk door naar het Amphia ziekenhuis in Breda voor een opname op de kinderafdeling. We kregen daar een soort spoedcursus ‘hoe om te gaan met diabetes type 1’. We leerden alle ins en outs; bloedsuiker meten, prikken, alle handelingen die maar nodig zijn om je kind te helpen. Ook leerden we bloedsuikerwaardes uitrekenen en hoeveel insuline je dan moet spuiten.

Het was intensief, een emotionele achtbaan. Ons kind, ziek! Iets wat hij de rest van zijn leven bij zich draagt! Onze hoofden zaten vol emoties en vragen, we schoten zelfs even in de paniekstand omdat we er zo weinig over wisten: was het levensbedreigend? Hoe lang kunnen we nog van elkaar genieten? Het was allemaal soms lastig te behappen. Hoe onthoud je alles? We zaten er af en toe helemaal doorheen. Ook Duuk, want die kreeg ook steeds meer vragen. Hoe moet dat op school? Gaan ze me niet pesten? Mag ik nog wel pizza eten? Die ochtend in zijn ziekenhuiskamer duizelde het nog in onze hoofden, toen we een muziekje op de gang hoorden.

Het waren de CliniClowns. Duuk was sowieso al overdonderd door alles, hij keek de kat uit de boom. Clown Fief kwam binnen, ze zocht haar maatje Boris. Als de een de kamer uitliep om de ander te zoeken, kwam de ander net binnen. Aanvankelijk hield Duuk zich verbaasd op de vlakte, maar dat ging over in vermaak. Hij durfde zelfs met het spel mee te doen. Boris en Fief speelden verstoppertje achter het gordijn rond het bed. Dat vond hij nogal suf, want hij zag de clowns gewoon staan, dus kroop Duuk eronder door om de clowns te betrappen. Hij kroop uit zijn schulp en dook in het spel. Er ontstond een enorm baldadig, speels geheel.

De persoonlijke aandacht deed hem goed. Er ontstond echt een mooi gesprek van clown tot kind. De CliniClowns kijken heel goed naar waar een kind behoefte aan heeft. Het was bijzonder om mee te maken. Als ouder is het zo fijn om na al die ellende te zien dat je kind lol heeft. Ook wij genoten volop. De clowns lieten ons glimlachen, we konden die nare situatie even vergeten.

Gelukkig gaat het nu best goed met Duuk. Hij heeft een sensor en een telefoon waarmee hij zijn bloedsuikerwaarden kan uitlezen. Hij weet wat hij moet doen als zijn waardes niet goed zijn en begint langzaamaan zelf insuline te spuiten. Op school heeft hij het goed kunnen uitleggen. Af en toe hebben we het nog over het bezoek van Boris en Fief. Het was een mooi, positief moment in lastige dagen.”

Het bezoek van de CliniClowns aan Duuk was te zien in het tv-programma ‘In the Picture’ op SBS6. Heb je deze speciale CliniClowns-uitzending met onder andere Jochem van Gelder gemist? Je kunt de uitzending hier terugkijken.