‘Gewoon doen, niet te veel nadenken’

“Clown Pief strijkt met een zachte blauwe voile stof langs het gezicht van een van onze cliënten. Woesh, het is water, voel je dat? Ze pakt de doek vast en drukt deze tegen haar wang. Vanuit haar rolstoel kijkt ze op naar de clown. De blik in haar ogen is zo ontiegelijk lief, bijna verliefd. Ik zie haar genieten, ze kan niet praten maar het lijkt alsof ze met haar ogen tegen de clown zegt: ‘ik vind het leuk dat je er bent’. 

Op onze dagbesteding, waar ik activiteitenbegeleidster ben, werken we met volwassenen met een meervoudige (verstandelijke) beperking. We doen dagelijkse dingen met ze. Spelletjes, snoezelen, bakken, knuffelen. Vandaag is clown Pief bij ons met twee clownsmaatjes. Ze spelen hun jaarlijkse voorstelling van het Klein Zintuigen Orkest.  

Het is onze eerste ervaring met de CliniClowns, ik kende ze wel, maar dacht dat ze alleen met kinderen werkten. Omdat onze cliënten op hetzelfde niveau zitten als kinderen van 0 tot 5 jaar oud, heb ik een mailtje gestuurd of de clowns bij ons langs wilden komen. Zo leer ik dat ze ook voor andere doelgroepen spelen. 

De CliniClowns komen rustig binnen, zachtjes tokkelend op een ukelele. Als je wilt blijven zitten is het goed, als je wilt meedoen mag het ook, dat stralen ze uit. Ik zit met mijn collega’s strategisch naast mensen van wie we denken dat ze het spannend kunnen vinden. Een van hen kijkt me aan, alsof ze wil zeggen: ‘Wat heb je nou weer binnengelaten?’ Een paar seconden later gaat ze op in het spel. 

De clowns hebben zitzakken bij zich die de hele tijd in iets anders veranderen, dan weer een stoel, dan een bed. Een van onze cliënten kan moeilijk stilzitten, ze loopt dwars door de ruimte, struikelt bijna over iemand die op de grond ligt. De clowns verpakken haar in de doorzichtige blauwe stof en ze verandert in een zeemeermin. Opeens hoort ze bij de act. 

Een cliënte die met haar rug naar de voorstelling aan haar vaste tafeltje zit te puzzelen, draait zich na een paar minuten om. Ze begint zelfs mee te doen. Wow, dat is bijzonder, ze houdt normaal helemaal niet van groepsdingen. De clowns hebben ook zo’n uitnodigende manier van werken. Onweerstaanbaar. ‘Jij bent goed zoals je bent’, dat stralen ze uit. Alsof ze hun armen uitstrekken en de cliënten zelf mogen beslissen of ze ernaartoe gaan. 

Ik herken wat de clowns doen, vind het zelf ook een feest om in het wereldje van de mensen voor wie ik werk mee te gaan. Ik rol regelmatig met ze over de vloer. We hebben een laken? Kom we zijn een spook, ik denk nooit na over wat anderen ervan vinden. Dat zie je bij de CliniClowns ook. Gewoon doen, niet te veel nadenken. 

Het is momenteel best heftig in de zorg, er is weinig budget voor leuke dingen. Daarom is het ook zo fijn dat de CliniClowns er zijn. Ik zie hoe onze cliënten genieten en lachen van verbazing. Een van hen heb ik in tijden niet zo vrolijk gezien. Wat een feest.”